Wanci surup, mulih saka kantor swasanane uwis peteng. Iki mau ibune gendhuk nyusul neng kantor saperlu nunut mbukak Internet, golek materi kanggo ngampungake tugas kuliah S2-ne. Tekan ngomah, kaya biasane, rewangku isih ngemong gendhuk-gendhuk sakloron sing lucu-lucu. Dumadakan rewang mau lapuran manawa mesin pompa air ing ngomahku wis ora bisa mungel, alias mati. Wadhuh, klakon ora adus sore iki. Bisa-bisa gatelen nisik sawengi mengko? Maneh, ambune bakal brang-breng ngebaki kamar.
Pancen wis pirang-pirang dina iki mesin mau rada surut anggone ngetokake banyu, dibarengi maneh banyune rada nyetrum. Anggere kanggo wudhu utawa wisuh krasa grang-greng, lan nalikane banyu sing metu saka kran dak senggol nganggo test pen pancen murub test pen mau. Semono uga kran sing digawe saka wesi uga nyetrum, apamaneh mesin pompane dhewe jelas gedhe setrume, padhang murube test pen.
Watara wis kliwat jam nem sore, tangeh lamun toko sing dedodolan mesin pompa air isih ana sing bukak. Nanging isih ana pangarep-arep. Toko elektronik sing dumunung neng tengah kutha kae biasane isih bukak nganti jam 8 bengi. Sanadyan ora mesthi sumadya piranti sing dak karepake, nanging bisa dak coba mrana.
Sujune uripku isih rada kecukupan. Ing bab kang mengkono iku aku ora kangelan nggonku mikir saka ngendi dhuwit sing kudu dak cepakake kanggo tuku piranti elektronik sing wigati iku. Aku mung kudu mikir menyang endi aku bakal tuku piranti iku, regane pira dudu babagan kang wigati maneh. Sing penting sesuk esuk kudu bisa adus, ora prelu ngrusuhi tanggane minangka njaluk banyu kanggo adus.
Ing toko iku isih akeh wong sing mara saperlu tetukon barang elektronik. Ono TV, Kulkas, AC, Kipas angin, lan sapiturute. Sing dak goleki mung siji: pompa air, merk apa wae! Nanging pancen nasib lagi ora apik, toko iku wis ora sumadya maneh piranti sing dak karepake. Kanggo ngeman wektu, aku langsung jumangkah metu saka toko, nyabrang dalan. Ing kana ana uga toko elektronik sing luwih cilik. Mbok manawa sumadya barang kang dak karepake. Jebule uga ora ana. Clingak-clinguk... nengdi maneh ya?
Pancen wis pirang-pirang dina iki mesin mau rada surut anggone ngetokake banyu, dibarengi maneh banyune rada nyetrum. Anggere kanggo wudhu utawa wisuh krasa grang-greng, lan nalikane banyu sing metu saka kran dak senggol nganggo test pen pancen murub test pen mau. Semono uga kran sing digawe saka wesi uga nyetrum, apamaneh mesin pompane dhewe jelas gedhe setrume, padhang murube test pen.
Watara wis kliwat jam nem sore, tangeh lamun toko sing dedodolan mesin pompa air isih ana sing bukak. Nanging isih ana pangarep-arep. Toko elektronik sing dumunung neng tengah kutha kae biasane isih bukak nganti jam 8 bengi. Sanadyan ora mesthi sumadya piranti sing dak karepake, nanging bisa dak coba mrana.
Sujune uripku isih rada kecukupan. Ing bab kang mengkono iku aku ora kangelan nggonku mikir saka ngendi dhuwit sing kudu dak cepakake kanggo tuku piranti elektronik sing wigati iku. Aku mung kudu mikir menyang endi aku bakal tuku piranti iku, regane pira dudu babagan kang wigati maneh. Sing penting sesuk esuk kudu bisa adus, ora prelu ngrusuhi tanggane minangka njaluk banyu kanggo adus.
Ing toko iku isih akeh wong sing mara saperlu tetukon barang elektronik. Ono TV, Kulkas, AC, Kipas angin, lan sapiturute. Sing dak goleki mung siji: pompa air, merk apa wae! Nanging pancen nasib lagi ora apik, toko iku wis ora sumadya maneh piranti sing dak karepake. Kanggo ngeman wektu, aku langsung jumangkah metu saka toko, nyabrang dalan. Ing kana ana uga toko elektronik sing luwih cilik. Mbok manawa sumadya barang kang dak karepake. Jebule uga ora ana. Clingak-clinguk... nengdi maneh ya?